czarownica
czarownica (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) w wierzeniach ludowych: kobieta umiejąca czarować, rzucać czary, zaklęcia
- (1.2) pot. przen. kobieta stara, brzydka, złośliwa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czarownica czarownice dopełniacz czarownicy czarownic celownik czarownicy czarownicom biernik czarownicę czarownice narzędnik czarownicą czarownicami miejscownik czarownicy czarownicach wołacz czarownico czarownice
- przykłady:
- (1.1) Rzuciwszy urok czarownica rechocząc odleciała na miotle.
- (1.1) Najkrótsza noc w roku to tradycyjne święto czarownic[1].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czarownictwo n, czarowstwo n, czarownik m, czarowniczość f, czar m, czary nmos, czarodziejka f
- czas. czarować ndk.
- przym. czarowniczy
- przysł. czarowniczo
- związki frazeologiczne:
- sabat czarownic • polowanie na czarownice
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) witch, hag
- arabski: (1.1) ساحرة f
- baskijski: (1.1) sorgin; (1.2) atso, sorgin
- bułgarski: (1.1) вещица f
- duński: (1.1) heks w
- esperanto: (1.1) sorĉistino
- francuski: (1.1) sorcière f
- hiszpański: (1.1) bruja f; (1.2) bruja f
- islandzki: (1.1) galdranorn f, norn f
- japoński: (1.1) 魔女(まじょ)
- kataloński: (1.1) bruixa f
- niemiecki: (1.1) Hexe f
- nowogrecki: (1.1) μάγισσα f; (1.2) μάγισσα f
- rosyjski: (1.1) колдунья f, ведьма f
- suahili: (1.1) mchawi
- szwedzki: (1.1) häxa w
- ukraiński: (1.1) чарівниця f, відьма f
- węgierski: (1.1) boszorkány
- wilamowski: (1.1) pyłwajs f, pyłwȧjs f, heks f, pyłwȧjz f
- włoski: (1.1) strega f; (1.2) strega f
- źródła:
- ↑ Przekrój, nr 2922, Kraków, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.