czarownica

czarownica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʧ̑arɔvʲˈɲiʦ̑a], AS: [čarovʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk. zmiękczenie • akc. pob. akcent poboczny  wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) w wierzeniach ludowych kobieta umiejąca czarować, rzucać czary, zaklęcia

(1.2) pot. potocznie przen. przenośnie kobieta stara i brzydka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czarownica	czarownice
dopełniacz	czarownicy	czarownic
celownik	czarownicy	czarownicom
biernik	czarownicę	czarownice
narzędnik	czarownicą	czarownicami
miejscownik	czarownicy	czarownicach
wołacz	czarownico	czarownice

przykłady:

(1.1) Rzuciwszy urok czarownica rechocząc odleciała na miotle.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wiedźma, Baba-Jaga, baba-jaga, reg. śl. regionalizm śląski heksa

(1.2) brzydula

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

polowanie na czarownice

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) witch, hag
• arabski: (1.1) ساحرة f rodzaj żeński
• baskijski: (1.1) sorgin; (1.2) atso, sorgin
• duński: (1.1) heks w rodzaj wspólny
• francuski: (1.1) sorcière f rodzaj żeński
• hiszpański: (1.1) bruja f rodzaj żeński; (1.2) bruja f rodzaj żeński
• islandzki: (1.1) galdranorn f rodzaj żeński, norn f rodzaj żeński
• japoński: (1.1) 魔女 (まじょ)
• niemiecki: (1.1) Hexe f rodzaj żeński
• nowogrecki: (1.1) μάγισσα f rodzaj żeński; (1.2) μάγισσα f rodzaj żeński
• rosyjski: (1.1) колдунья f rodzaj żeński, ведьма f rodzaj żeński
• suahili: (1.1) mchawi
• szwedzki: (1.1) häxa w rodzaj wspólny
• węgierski: (1.1) boszorkány
• wilamowski: (1.1) pyłwajs, heks f rodzaj żeński

źródła: