borsuk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

borsuk (język polski)[edytuj]

borsuk (1.2)
wymowa:
IPA[ˈbɔrsuk], AS[borsuk] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Meles Brisson[1], rodzaj drapieżnego ssaka z rodziny kunowatych; zob. też borsuk w Wikipedii
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju borsuków (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) książk. przen. człowiek ponury, skryty, lubiący samotność[2]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Z sierści borsuka wyrabiano dawniej pędzle.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) jaźwiec
(2.1) dzik, odludek, pustelnik, samotnik
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) rodzaj
(1.2) drapieżnik, ssak
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. borsuczę n, borsukowatość ż
zdrobn. borsuczek mzw
forma żeńska borsuczyca ż
czas. borsuczeć ndk., zborsuczeć dk.
przym. borsukowy, borsuczy, borsukowaty
przysł. borsuczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr. борсу́к[3] < osm. بورصوق[4]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Meles” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „borsuk” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „borsuk” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

borsuk (język słowacki)[edytuj]

borsuk (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) zool. borsuk[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) jazvec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. borsučí
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „borsuk” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.