błagalny
Wygląd
błagalny (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) wyrażający pokorną prośbę
- (1.2) daw. miłosierny, skłonny do przebaczenia lub ofiarowania czegoś[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik błagalny błagalna błagalne błagalni błagalne dopełniacz błagalnego błagalnej błagalnego błagalnych celownik błagalnemu błagalnej błagalnemu błagalnym biernik błagalnego błagalny błagalną błagalne błagalnych błagalne narzędnik błagalnym błagalną błagalnym błagalnymi miejscownik błagalnym błagalnej błagalnym błagalnych wołacz błagalny błagalna błagalne błagalni błagalne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Pokorny ludek wznosi swe błagalne pienia.
- (1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.[2]
- (1.2) Nasz dziedzic błagalny, przebaczy jak nic.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) błagający, proszalny, przebłagalny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) suppliant, rogation; (1.2) propitiatory
- białoruski: (1.1) умольны, упрашальны
- czeski: (1.1) úpěnlivý
- hiszpański: (1.1) implorante, suplicante
- interlingua: (1.1) supplicatori
- nowogrecki: (1.1) ικετευτικός, παρακλητικός
- ukraiński: (1.1) благальний
- włoski: (1.1) implorante, supplichevole, supplice
- źródła: