absynt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

absynt (język polski)[edytuj]

absynt (1.1)
wymowa:
IPA[ˈapsɨ̃nt], AS[apsỹnt], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spoż. nalewka spirytusowa na piołunie i innych ziołach aromatycznych[1][2]; zob. też absynt w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Konsumpcja absyntu przez polską muzę kabaretową była znaczna[3].
(1.1) Ogniem ci swoim stopi wszystkie mrozy / Absynt nad wszystkie wyższy alkohole![4]
składnia:
kolokacje:
(1.1) butelka / kieliszek / szklanka absyntu • pić / spożywać absynt • upić się absyntem
synonimy:
(1.1) piołunówka[5], zielona wróżka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nalewka, napój alkoholowy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) spirytus, piołun
wyrazy pokrewne:
rzecz. absyncik mrz
przym. absyntowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. absinthe < łac. absinthium < gr. αψινθιον (apsinthion) → piołun[6]
uwagi:
(1.1) Indeks:Polski - Napoje
zob. też absynt w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik wyrazów obcych, red. Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-11487-8.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „absynt” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Boy, Słówka. Zbiór wierszy i piosenek, Księg. B. Połonieckiego, Lwów 1913, s. 313.
  4. Antoni Lange, Absynt, w: Poezye, cz. 2, nakładem autora, Kraków 1898.
  5. Leksykon PWN pod red. Adama Karwowskiego, PWN, Warszawa 1972, s. 3.
  6. Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, wydanie 3, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1987, s. 8.