spirytus

spirytus (język polski)

spirytus (1.1)

wymowa:

IPA: [spʲiˈrɨtus], AS: [spʹirytus], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spoż. chem. wysokoprocentowy roztwór wodny alkoholu etylowego; zob. też spirytus w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	spirytus	spirytusy
dopełniacz	spirytusu	spirytusów
celownik	spirytusowi	spirytusom
biernik	spirytus	spirytusy
narzędnik	spirytusem	spirytusami
miejscownik	spirytusie	spirytusach
wołacz	spirytusie	spirytusy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) butelka / kieliszek spirytusu • destylować / oczyszczać spirytus

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) roztwór

hiponimy:

(1.1) denaturat

holonimy:

meronimy:

(1.1) etanol, woda

wyrazy pokrewne:

rzecz. spirytualia nmos

zdrobn. spirytusik mrz

przym. spirytusowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Spiritus → alkohol < łac. spīritus → tchnienie, duch w nawiązaniu do zwrotu spīritus vīnī → duch wina

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spirit
• białoruski: (1.1) спірт m
• hiszpański: (1.1) espíritu m
• niemiecki: (1.1) Spiritus m, Sprit m
• połabski: (1.1) barvin m, spirytusu brandevińă m
• rosyjski: (1.1) спирт m
• ukraiński: (1.1) спирт m

źródła: