Tybetańczyk

Tybetańczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌtɨbɛˈtãj̃n͇t͡ʃɨk], AS: [tybetãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Tybetu, Tybetańskiego Regionu Autonomicznego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tybetańczyk	Tybetańczycy
dopełniacz	Tybetańczyka	Tybetańczyków
celownik	Tybetańczykowi	Tybetańczykom
biernik	Tybetańczyka	Tybetańczyków
narzędnik	Tybetańczykiem	Tybetańczykami
miejscownik	Tybetańczyku	Tybetańczykach
wołacz	Tybetańczyku	Tybetańczycy
depr. M. i W. lm: (te) Tybetańczyki

przykłady:

(1.1) Obiekty te ocalały pomimo ogromnych zniszczeń, jakich dokonano podczas rewolucji kulturalnej, i dowodzą ciągłości osadniczej Tybetańczyków na tych ziemiach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tybet mrz

forma żeńska Tybetanka ż

przym. tybetański

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Tibetan
• arabski: (1.1) تبتي m (tībatī)
• baskijski: (1.1) tibetar
• białoruski: (1.1) тыбецец m
• chiński standardowy: (1.1) 藏人 (zàngrén)
• duński: (1.1) tibetaner w
• esperanto: (1.1) tibetano
• fiński: (1.1) tiibetiläinen
• francuski: (1.1) Tibétain m
• hindi: (1.1) तिब्बती m (tibbatī)
• hiszpański: (1.1) tibetano m
• japoński: (1.1) チベット人 (chibetto jin)
• kataloński: (1.1) tibetà m
• niemiecki: (1.1) Tibeter m
• portugalski: (1.1) tibetano m
• rosyjski: (1.1) тибетец m
• słowacki: (1.1) Tibeťan m
• szwedzki: (1.1) tibetan w
• turecki: (1.1) Tibetli
• tybetański: (1.1) བོད་པ་ (bod pa)
• ujgurski: (1.1) تىبەت (tibet), تۆبۈت (töbüt)
• ukraiński: (1.1) тибетець m
• węgierski: (1.1) tibeti
• włoski: (1.1) tibetano m

źródła: