ciągnąć

ciągnąć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʨɔŋɡnɔɲʨ]

znaczenia:

czasownik

(1.1) wlec, przesuwać za sobą

(1.2) kontynuować

(1.3) wędrować, zmierzać do określonego celu, na ogół grupowo

(1.4) przen. zbliżać się, nadchodzić

(1.5) powoli pić coś

(1.6) wchłaniać, wciągać coś

(1.7) o wietrze, zwłaszcza zimnym i nieprzyjemnym wiać

czasownik zwrotny ~ się

(2.1) zajmować powierzchnię na określonym obszarze

(2.2) długo trwać

odmiana:

przykłady:

(1.4) Z zachodu ciągnie burza.

(2.1) Pola ciągnęły się aż pod horyzont.

składnia:

kolokacje:

weksel ciągniony

synonimy:

(1.3) ściągać; (1.4) ściągać, zbliżać się, nadciągać; (2.1) rozciągać się, rozpościerać się, roztaczać się

antonimy:

(1.1) pchać

wyrazy pokrewne:

rzecz. ciągnienie, ciągoty, ciągnik

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pull, draw, haul
• francuski: (1.1) traîner
• grecki: (1.1) σέρνω, τραβώ
• hiszpański: (1.1) arrastrar, tirar; (1.2) proseguir, seguir; (1.3) tirar, dirigirse; (1.4) llegar, tirar
• niemiecki: (1.1,7) ziehen
• szwedzki: (1.1,7) dra, släpa; (1.2) fortsätta; (1.5) suga, smutta, läppja; (1.6) insupa; (2.1) sträcka sig, bre(da) ut sig; (2.2) släpa sig fram
• turecki: (1.1) çekmek