dzwonić

dzwonić (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈʣ̑vɔ̃ɲiʨ̑], AS: [ʒvõńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

czasownik nieprzechodni, aspekt niedokonany

(1.1) produkować dźwięk za pomocą dzwonu lub dzwonka

(1.2) o dzwonie, dzwonku, telefonie wydawać dźwięk

(1.3) telefonować, próbować nawiązać połączenie telefoniczne

odmiana:

(1.1-3) dzwon|ić, koniugacja VIa, z wyjątkami: w trybie rozkazującym n → ń; aspekt dokonany: zadzwonić

przykłady:

(1.1) Helena dzwoniła na próżno - nikt nie zareagował.

(1.2) Gdy zadzwonił telefon, wybuchła kłótnia o to, kto ma odebrać.

(1.3) Tylu klientów dzwoniło z reklamacjami, że w końcu firma wyrejestrowała numer.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) telefonować

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od dzwon

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: telefonować

• angielski: (1.1-3) ring
• duński: (1.1-3) ringe
• interlingua: (1.1) tintinnar
• jidysz: (1.3) טעלעפֿאָנירן (telefonirn)
• niemiecki: (1.1-2) läuten, klingeln; (1.3) anrufen
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.3)
• rosyjski: (1.1) звенеть; (1.2-3) звонить

źródła: