klingeln

klingeln (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈklɪŋəln] ​

​ ​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) dzwonić

odmiana:

(1.1) klingel|n (klingelt), klingelte, geklingelt (haben)

przykłady:

(1.1) Mein Handy klingelt. → Moja komórka dzwoni.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bitte klingeln! • an der Tür klingeln

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Klingeln n, Klingel ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: klingeln • anklingeln

źródła: