konewka

konewka (język polski)

konewka (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈnɛfka], AS: [kõnefka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pojemnik z uchem i szyjką, który służy do podlewania roślin; zob. też konewka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konewka	konewki
dopełniacz	konewki	konewek
celownik	konewce	konewkom
biernik	konewkę	konewki
narzędnik	konewką	konewkami
miejscownik	konewce	konewkach
wołacz	konewko	konewki

przykłady:

(1.1) Weź konewkę i podlej kwiatki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nalać wody do konewki; podlewać kwiaty/grządkę konewką

synonimy:

(1.1) pot. polewaczka, reg. śl. giskana

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pojemnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konew ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. konew + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) watering can
• baskijski: (1.1) ureztaontzi, ureztagailu
• duński: (1.1) vandkande w
• esperanto: (1.1) akvumilo, verŝilo
• francuski: (1.1) arrosoir m
• hiszpański: (1.1) regadera ż
• niemiecki: (1.1) Gießkanne ż
• norweski (bokmål): (1.1) vanningskanne m/ż
• nowogrecki: (1.1) ποτιστήρι n
• rosyjski: (1.1) лейка ż
• ukraiński: (1.1) коновка, поливальниця ż
• węgierski: (1.1) kanna
• wilamowski: (1.1) konn ż
• włoski: (1.1) annaffiatoio m

źródła: