ostrzyć

ostrzyć (język polski)

kuchmistrz ostrzy (1.1) nóż

wymowa:

IPA: [ˈɔsṭʃɨʨ̑], AS: [osṭšyć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs. ​

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) czynić ostrym (krawędź czegoś)

(1.2) czynić ostrym (wierzchołek czegoś)

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		ostrzyć
czas teraźniejszy		ostrzę	ostrzysz	ostrzy	ostrzymy	ostrzycie	ostrzą
czas przeszły	m	ostrzyłem	ostrzyłeś	ostrzył	ostrzyliśmy	ostrzyliście	ostrzyli
	ż	ostrzyłam	ostrzyłaś	ostrzyła	ostrzyłyśmy	ostrzyłyście	ostrzyły
	n	ostrzyłom	ostrzyłoś	ostrzyło
tryb rozkazujący		niech ostrzę	ostrz	niech ostrzy	ostrzmy	ostrzcie	niech ostrzą
pozostałe formy czas przyszły m będę ostrzył, będę ostrzyć będziesz ostrzył, będziesz ostrzyć będzie ostrzył, będzie ostrzyć będziemy ostrzyli, będziemy ostrzyć będziecie ostrzyli, będziecie ostrzyć będą ostrzyli, będą ostrzyć ż będę ostrzyła, będę ostrzyć będziesz ostrzyła, będziesz ostrzyć będzie ostrzyła, będzie ostrzyć będziemy ostrzyły, będziemy ostrzyć będziecie ostrzyły, będziecie ostrzyć będą ostrzyły, będą ostrzyć n będę ostrzyło, będę ostrzyć będziesz ostrzyło, będziesz ostrzyć będzie ostrzyło, będzie ostrzyć czas zaprzeszły m ostrzyłem był ostrzyłeś był ostrzył był ostrzyliśmy byli ostrzyliście byli ostrzyli byli ż ostrzyłam była ostrzyłaś była ostrzyła była ostrzyłyśmy były ostrzyłyście były ostrzyły były n ostrzyłom było ostrzyłoś było ostrzyło było forma bezosobowa czasu przeszłego ostrzono tryb przypuszczający m ostrzyłbym, byłbym ostrzył ostrzyłbyś, byłbyś ostrzył ostrzyłby, byłby ostrzył ostrzylibyśmy, bylibyśmy ostrzyli ostrzylibyście, bylibyście ostrzyli ostrzyliby, byliby ostrzyli ż ostrzyłabym, byłabym ostrzyła ostrzyłabyś, byłabyś ostrzyła ostrzyłaby, byłaby ostrzyła ostrzyłybyśmy, byłybyśmy ostrzyły ostrzyłybyście, byłybyście ostrzyły ostrzyłyby, byłyby ostrzyły n ostrzyłobym, byłobym ostrzyło ostrzyłobyś, byłobyś ostrzyło ostrzyłoby, byłoby ostrzyło imiesłów przymiotnikowy czynny m ostrzący, nieostrzący ż ostrząca, nieostrząca ostrzące, nieostrzące n ostrzące, nieostrzące imiesłów przymiotnikowy bierny m ostrzony, nieostrzony ostrzeni, nieostrzeni ż ostrzona, nieostrzona ostrzone, nieostrzone n ostrzone, nieostrzone imiesłów przysłówkowy współczesny ostrząc, nie ostrząc rzeczownik odczasownikowy ostrzenie, nieostrzenie

przykłady:

(1.1) Przed egzekucją kat dobrze ostrzy topór.

składnia:

(1.1) ostrzyć + B. • nie ostrzyć + D.

kolokacje:

(1.1) ostrzyć nóż / miecz

(1.2) ostrzyć kredkę / pióro / ołówek

synonimy:

(1.2) temperować, strugać

antonimy:

(1.1) tępić

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ostrość ż, ostrze n, ostrzenie n, ostrzałka ż, ostrzyciel m, ostrzytko n

czas. wyostrzać / wyostrzyć, zaostrzać / zaostrzyć

przym. ostry, ostrzowy

przysł. ostro

związki frazeologiczne:

ostrzyć sobie zęby

etymologia:

(1.1) od ostry

uwagi:

nie mylić z ostrzegać / ostrzec i strzyc / ostrzyc

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sharpen, whet
• arabski: (1.1) سن
• baskijski: (1.1) zorroztu
• chorwacki: (1.1) oštriti
• duński: (1.1) skærpe, slibe
• esperanto: (1.1) akrigi
• hiszpański: (1.1) afilar
• holenderski: (1.1) scherpen, wetten
• interlingua: (1.1) acuminar, acutiar, affilar
• islandzki: (1.1) brýna, skerpa, hvessa
• japoński: (1.1) 研ぐ (togu)
• jidysz: (1.1) שלײַפֿן (szlajfn)
• kataloński: (1.1) esmolar, afilar, agusar
• niemiecki: (1.1) schärfen, wetzen; (1.2) spitzen
• rosyjski: (1.1) точить
• rumuński: (1.1) toci
• szwedzki: (1.1) skärpa, vässa, spetsa; (1.2) formera
• tuvalu: (1.1) fakamata
• ukraiński: (1.1) гострити
• wilamowski: (1.1) weca

źródła: