Sarmata
Sarmata (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. członek irańskiego ludu, zamieszkującego w starożytności tereny Europy Wschodniej; zob. też Sarmaci w Wikipedii
- (1.2) hist. polski szlachcic, przedstawiciel sarmatyzmu
- (1.3) żart. poet. Polak
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Sarmata Sarmaci dopełniacz Sarmaty Sarmatów celownik Sarmacie Sarmatom biernik Sarmatę Sarmatów narzędnik Sarmatą Sarmatami miejscownik Sarmacie Sarmatach wołacz Sarmato Sarmaci
- przykłady:
- (1.1) Prarodzicami naszego narodu ochrzczono Sarmatów.
- (1.2) Taki jest Rzym, takie jest papiestwo, ty prostoduszny, podlaski Sarmato…[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) sarmata
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) Częstsza pisownia małą literą: sarmata
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) sarmaziar
- białoruski: (1.1) сармат m
- rosyjski: (1.1) сармат m
- ukraiński: (1.1) сармат m
- źródła:
- ↑ Zofia Kossak, Błogosławiona wina, 1953, Narodowy Korpus Języka Polskiego.