PESEL

PESEL (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɛsɛl], AS: [pesel] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) = Powszechny Elektroniczny System Ewidencji Ludności; zob. też PESEL w Wikipedii

(1.2) pot. numer danej osoby w systemie PESEL (1.1)

(1.3) pot. przen. wiek danej osoby

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	PESEL	PESEL-e
dopełniacz	PESEL-u	PESEL-i / PESEL-ów
celownik	PESEL-owi	PESEL-om
biernik	PESEL	PESEL-e
narzędnik	PESEL-em	PESEL-ami
miejscownik	PESEL-u	PESEL-ach
wołacz	PESEL-u	PESEL-e

przykłady:

(1.1) W każdym dowodzie osobistym wpisany jest numer PESEL jego właściciela.

(1.2) Czy możesz mi podać swój PESEL?

(1.3) Z PESEL-em nie wygrasz, już widać u ciebie pierwsze zmarszczki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

skrótowiec utworzony od nazwy systemu

uwagi:

(1.3) war. pesel

tłumaczenia:

• duński: (1.1) CPR n; (1.2) duński odpowiednik: personnummer n, CPR-nummer n, CPR n
• estoński: (1.2) isikukood
• szwedzki: (1.2) szwedzki odpowiednik: personnummer n

źródła: