Fin
Fin (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Fin Finowie dopełniacz Fina Finów celownik Finowi Finom biernik Fina Finów narzędnik Finem Finami miejscownik Finie Finach wołacz Finie Finowie
- przykłady:
- (1.1) Marszałek Carl Gustaw Mannerheim był prawdziwym Finem, chociaż prawie zupełnie nie mówił po fińsku.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Ugrofin
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) rzadziej używa się formy Finlandczyk
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Finn
- arabski: (1.1) فنلندي
- białoruski: (1.1) фін m
- czeski: (1.1) Fin m
- duński: (1.1) finne w, finlænder w
- esperanto: (1.1) finno
- estoński: (1.1) soomlane
- fiński: (1.1) suomalainen
- francuski: (1.1) Finlandais, Finnois
- grenlandzki: (1.1) Finlandimiu
- hiszpański: (1.1) finlandés m, finés m
- islandzki: (1.1) Finni m, Finnlendingur m
- kataloński: (1.1) finlandès m
- litewski: (1.1) suomis m
- łotewski: (1.1) soms m
- niemiecki: (1.1) Finne m
- norweski (bokmål): (1.1) finne m, finlender m, finlending m
- norweski (nynorsk): (1.1) finne m, finlendar m, finlending m
- nowogrecki: (1.1) Φιλανδός m
- ormiański: (1.1) ֆինն
- rosyjski: (1.1) финн m
- słowacki: (1.1) Fín m
- szwedzki: (1.1) finne w, finländare w
- ukraiński: (1.1) фін m
- włoski: (1.1) finlandese m
- źródła:
Fin (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) Fin
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Fin Fini / Finové dopełniacz Fina Finů celownik Finovi / Finu Finům biernik Fina Finy wołacz Fine Fini / Finové miejscownik Finovi / Finu Finech narzędnik Finem Finy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: