ślepy miecz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ślepy miecz (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. osoba, która, wykonując bezwolnie czyjeś rozkazy, dopuszcza się złych czynów
odmiana:
(1.1) związek zgody,
przykłady:
(1.1) Żołnierze polskiego Wojska Ludowego byli ślepym mieczem w sowieckim ręku[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
Z pieśni Z dymem pożarów Kornela Ujejskiego:
Ależ o Panie! Oni niewinni
Choć naszą przyszłość cofnęli wstecz
Inni szatani byli tam czynni;
O! Rękę karaj, nie ślepy miecz!
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Nowak-Jeziorański, Ukryta ręka?, „Gazeta Wyborcza”, 1997-07-22, Narodowy Korpus Języka Polskiego.