staroholenderski
staroholenderski (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌstarɔxɔlɛ̃nˈdɛrsʲci], AS: [staroχolẽndersʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Holandii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Holandii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik staroholenderski staroholenderska staroholenderskie staroholenderscy staroholenderskie dopełniacz staroholenderskiego staroholenderskiej staroholenderskiego staroholenderskich celownik staroholenderskiemu staroholenderskiej staroholenderskiemu staroholenderskim biernik staroholenderskiego staroholenderski staroholenderską staroholenderskie staroholenderskich staroholenderskie narzędnik staroholenderskim staroholenderską staroholenderskim staroholenderskimi miejscownik staroholenderskim staroholenderskiej staroholenderskim staroholenderskich wołacz staroholenderski staroholenderska staroholenderskie staroholenderscy staroholenderskie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła: