rybałt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rybałt (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈrɨbawt], AS: [rybau̯t]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. średniowieczny śpiewak kościelny
(1.2) hist. średniowieczny wędrowny aktor lub muzyk
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikrybałtrybałci
dopełniaczrybałtarybałtów
celownikrybałtowirybałtom
biernikrybałtarybałtów
narzędnikrybałtemrybałtami
miejscownikrybałcierybałtach
wołaczrybałcierybałci
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) muzykant, komediant
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Rybałtów m
zdrobn. rybałcik m
przym. rybałtowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. ribaldo[1] < łac. ribaldus[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Rybałt” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. V: Próba-R, Warszawa 1900–1927, s. 782.
  2. ↑ Stanisław Wędkiewicz, Z dziejów polskich wyrazów i zwrotów. Rybałt, „Język Polski i Poradnik Językowy” nr 5–6/1916, s. 135.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=rybałt&oldid=7160989”