polisyndeton

polisyndeton (język polski)

wymowa:

​

podział przy przenoszeniu wyrazu: poli•syn•deton

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. figura retoryczna polegająca na łączeniu wielu części wypowiedzi tym samym spójnikiem; zob. też polisyndeton w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polisyndeton	polisyndetony
dopełniacz	polisyndetonu	polisyndetonów
celownik	polisyndetonowi	polisyndetonom
biernik	polisyndeton	polisyndetony
narzędnik	polisyndetonem	polisyndetonami
miejscownik	polisyndetonie	polisyndetonach
wołacz	polisyndetonie	polisyndetony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) asyndeton

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. polisyndetyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

ostatecznie ze śr.gr. πολυσύνδετον (polysýndeton)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) polysyndeton
• baskijski: (1.1) polisindeton
• hiszpański: (1.1) polisíndeton m
• łaciński: (1.1) polysyndeton n
• niemiecki: (1.1) Polysyndeton n
• rosyjski: (1.1) полиси́ндетон m
• słowacki: (1.1) polysyndeton m
• ukraiński: (1.1) багатосполучнико́вість ż, поліси́ндетон m

źródła: