komiczność

komiczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest komiczne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	komiczność
dopełniacz	komiczności
celownik	komiczności
biernik	komiczność
narzędnik	komicznością
miejscownik	komiczności
wołacz	komiczności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komizm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. komiczny

przysł. komicznie

rzecz. komik m, komedia ż, komizm m, komediowość ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) комичност ż
• czeski: (1.1) komičnost ż
• hiszpański: (1.1) comicidad ż
• nowogrecki: (1.1) κωμικότητα ż
• rosyjski: (1.1) комичность ż
• włoski: (1.1) comicità ż

źródła: