dychotomiczny
dychotomiczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) dwojaki, dwuczęściowy, dwudzielny
- (1.2) podzielony na dwie przeciwstawne części
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dychotomiczny dychotomiczna dychotomiczne dychotomiczni dychotomiczne dopełniacz dychotomicznego dychotomicznej dychotomicznego dychotomicznych celownik dychotomicznemu dychotomicznej dychotomicznemu dychotomicznym biernik dychotomicznego dychotomiczny dychotomiczną dychotomiczne dychotomicznych dychotomiczne narzędnik dychotomicznym dychotomiczną dychotomicznym dychotomicznymi miejscownik dychotomicznym dychotomicznej dychotomicznym dychotomicznych wołacz dychotomiczny dychotomiczna dychotomiczne dychotomiczni dychotomiczne nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) przest. dichotomiczny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dychotomia ż, dychotomiczność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dychotomia < gr. διχοτομία (dichotomía) < gr. διχῆ + τομή < gr. τέμνω (témnō) < praindoeur. *tema-
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dichotomous
- białoruski: (1.1) дыхатамічны
- niemiecki: (1.1) dichotom, dichotomisch
- rosyjski: (1.1) дихотомический
- słowacki: (1.1) dichotomický, dvojdielny
- źródła: