defraudacja
defraudacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛfrawˈdaʦ̑ʲja], AS: [defrau̯dacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przestępstwo polegające na przywłaszczeniu cudzej powierzonej korzyści materialnej (pieniędzy, majątku)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik defraudacja defraudacje dopełniacz defraudacji defraudacji / przest. defraudacyj celownik defraudacji defraudacjom biernik defraudację defraudacje narzędnik defraudacją defraudacjami miejscownik defraudacji defraudacjach wołacz defraudacjo defraudacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) malwersacja, przywłaszczenie, sprzeniewierzenie, zabór
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) kradzież
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. defraudant mos, defraudantka ż
- przym. defraudancki, defraudacyjny
- czas. defraudować ndk., zdefraudować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. defraudatio → oszukanie, okpienie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) defraudation, embezzlement
- arabski: (1.1) إختلاس
- białoruski: (1.1) растрата ż
- francuski: (1.1) fraude
- hiszpański: (1.1) fraude, defraudación
- interlingua: (1.1) defraudation
- ormiański: (1.1) խաբեբայություն
- rosyjski: (1.1) растрата ż
- źródła: