bokken

bokken (język polski)

bokkeny (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. drewniany miecz do ćwiczeń; zob. też bokken w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bokken	bokkeny
dopełniacz	bokkena	bokkenów
celownik	bokkenowi	bokkenom
biernik	bokken	bokkeny
narzędnik	bokkenem	bokkenami
miejscownik	bokkenie	bokkenach
wołacz	bokkenie	bokkeny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) jap. 木剣

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bokken
• asturyjski: (1.1) bokken m

źródła:

bokken (język angielski)

bokkens (1.1)

wymowa:

bryt. enPR: bŏk'ən, IPA: /ˈbɒk.ən/, X-SAMPA: /"bQk.@n/

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) sport. bokken

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bokken (język asturyjski)

bokken (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sport. bokken

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: