białorzytka

białorzytka (język polski)

białorzytka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌbʲjawɔˈʒɨtka], AS: [bʹi ̯au̯ožytka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. Oenanthe oenanthe, niewielki ptak wędrowny półkuli północnej zamieszkujący tereny otwarte, często kamieniste; zob. też białorzytka zwyczajna w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	białorzytka	białorzytki
dopełniacz	białorzytki	białorzytek
celownik	białorzytce	białorzytkom
biernik	białorzytkę	białorzytki
narzędnik	białorzytką	białorzytkami
miejscownik	białorzytce	białorzytkach
wołacz	białorzytko	białorzytki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) opocznik, podkamionka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wheatear
• baskijski: (1.1) buztanzuri arrunt, ipurzuri arrunt
• estoński: (1.1) kivitäks
• fiński: (1.1) kivitasku
• francuski: (1.1) traquet motteux m
• hiszpański: (1.1) collalba gris m
• niemiecki: (1.1) Steinschmätzer m
• nowogrecki: (1.1) σταχτοπετρόκλης m
• szwedzki: (1.1) stenskvätta w

źródła: