προσκύνημα

προσκύνημα (język nowogrecki)

transliteracja:

wymowa:

IPA: [pro.ˈsci.ni.ma]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pielgrzymka, peregrynacja

(1.2) miejsce kultu, miejsce święte, sanktuarium

(1.3) rel. adoracja, adorowanie, oddawanie czci, kłanianie się i całowanie ikony

(1.4) przen. uległość, pokora, posłuszeństwo, kłanianie się, pokłon, bicie czołem, hołd

odmiana:

(1) N49

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα → pielgrzymka do Jerozolimy

(1.4) προσκύνημα μπροστά στον σουλτάνο → bicie czołem przed sułtanem

synonimy:

(1.1) προσκύνηση

(1.2) ιερός τόπος

(1.4) υποταγή

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ταξίδι

(1.2) τόπος

hiponimy:

(1.1) χατζ

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. προσκύνηση ż, προσκυνητάρι n, προσκυνητής m, προσκυνήτρια ż

przym. προσκυνηματικός

czas. προσκυνώ, προσκυνάω

związki frazeologiczne:

τα προσκύνηματά μου στη μητέρα σου → prześlij ukłony swojej mamie

λαϊκό προσκύνημα → wystawienie zwłok

etymologia:

koine προσκύνημα

uwagi:

źródła: