cześć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: część

cześć (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ʧ̑ɛɕʨ̑], AS[čeść]
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poważanie
(1.2) st.pol. stan cywilny

wykrzyknik

(2.1) pot. pozdrowienie, przywitanie stosowane wobec kolegów, bliższych znajomych
(2.2) pot. pożegnanie stosowane wobec kolegów, bliższych znajomych
odmiana:
(1.1)
(2.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Prezydent oddał cześć poległym żołnierzom.
(1.2) Zakonnicy to usłyszawszy, a temu sie ta rzecz, acz dobrego umysłu, wszakże niesłychana i zakonowi Mojżeszowemu przeciwna byłazumiawszy, to sobie umyślili, iżby sie Pana Bogaprzyprawiwszy sie na to czujnościami, postami i modlitwamiporadzili i jego sie wolej, ktorą by sobie cześć obrać miała, dowiedzieli[1].
(2.1) Cześć, druhu!
składnia:
kolokacje:
(1.1) składać cześć • oddać cześć
synonimy:
(1.1) szacunek, honor, hołd
(2.1) ofic. neutr. dzień dobry; środ. młodz. hej; slang. siema, siemka, siemasz; czołem, witaj
(2.2) ofic. neutr. do widzenia; pa; slang. nara, narka, siema
antonimy:
(1.1) bezecność
(2.1) żegnaj, do zobaczenia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czczenie n, czciciel m, czcicielka ż, uczczenie n, uczta ż, czestne n, czesne n, uczciwość ż
czas. czcić ndk., uczcić dk., poczcić dk.
przym. czestny, uczciwy, poczciwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Fragment Historyi o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka, 1577.