łacinnik

łacinnik (język polski)

wymowa:

IPA: [waˈʨ̑ĩɲːik], AS: [u̯aćĩ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek znający łacinę

(1.2) rel. wyznawca katolicyzmu obrządku łacińskiego

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łacinnik	łacinnicy
dopełniacz	łacinnika	łacinników
celownik	łacinnikowi	łacinnikom
biernik	łacinnika	łacinników
narzędnik	łacinnikiem	łacinnikami
miejscownik	łacinniku	łacinnikach
wołacz	łacinniku	łacinnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łacina ż, łacinka ż, łaciński m

forma żeńska łacinniczka ż

przym. łaciński

przysł. łacińsko, po łacińsku

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Latinist
• francuski: (1.1) latiniste m
• ukraiński: (1.2) латинник m

źródła: