Przejdź do zawartości

żminda

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈʒmʲĩnda], AS[žmʹĩnda], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. sknera, człowiek chciwy i oszczędny do przesady[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sknerę zwano w staropolszczyźnie żmindą, żmindakiem lub nawetgównojadem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sknera, sknerus, skąpiec, kutwa, skąpiradło, dusigrosz, mrzygłód, liczykrupa, wędzigrosz, gównojad, centuś, chytrus, chciwiec, harpagon, żyła; reg. śl. dziurdziuch; przest. żyd
antonimy:
(1.1) hojny, szczodry, szczodrobliwy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żmindak m, żmindactwo n
czas. żmindzić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „żminda” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.