oszczędny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oszczędny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) nietrwoniący pieniędzy, majątku[1]
(1.2) taki, przy którym zużywa się niewiele jakichś zasobów lub środków[1]
(1.3) nienadużywający czegoś[1]
(1.4) skromny, wykorzystywany w niewielkim stopniu[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Tato zarabiał skromnie, ale matka była oszczędna, więc wystarczało[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) oszczędny klient • oszczędna gospodyni • oszczędne życie
(1.2) oszczędna gospodarka • oszczędne gospodarowanie / korzystanie / zużycie
(1.3) oszczędny w gestach
(1.4) oszczędny w środkach
synonimy:
(1.1) skrzętny, nierozrzutny; gw. (Górny Śląsk) szporobliwy, gw. (Śląsk Cieszyński) szanobliwy
(1.2) ekonomiczny, oszczędnościowy, efektywny, wydajny, produktywny; gw. (Śląsk Cieszyński) szanobliwy
(1.3) powściągliwy, umiarkowany
(1.4) prosty, skromny, ascetyczny, niebogaty, nieokazały, niewymyślny, niewyszukany
antonimy:
(1.1) rozrzutny, nieoszczędny
(1.2) kosztowny, nieekonomiczny, nieoszczędny
(1.4) bogaty, okazały, wymyślny, wyszukany
hiperonimy:
(1.1) gospodarny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oszczędność ż, oszczędności nmos, oszczędzanie n, oszczędzenie n, zaoszczędzenie n
czas. zaoszczędzić dk., przyoszczędzić dk., oszczędzić dk., oszczędzać ndk.
przym. oszczędnościowy
przysł. oszczędnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oszczędny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Kazimierz Moczarski, Rozmowy z katem, 1977, Narodowy Korpus Języka Polskiego.