zaduma

zaduma (język polski)

wymowa:

IPA: [zaˈdũma], AS: [zadũma], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) głębokie zamyślenie

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zaduma
dopełniacz	zadumy
celownik	zadumie
biernik	zadumę
narzędnik	zadumą
miejscownik	zadumie
wołacz	zadumo

przykłady:

(1.1) Twoja głęboka myśl pogrążyła mnie w głębokiej zadumie.

(1.1) Z zadumy tej wyrwało ją gwizdanie kosa, który rozbudzony światłem, bijącym z fabryki w okienko, zaczynał wycinać swoje kuranty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zamyślenie

antonimy:

(1.1) rozkojarzenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zadumanie n, duma ż

czas. zadumać dk.

przym. zadumany

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) muse
• ukraiński: (1.1) задума ż

źródła: