wyzwoleniec
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
wyzwoleniec (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. były niewolnik, oficjalnie obdarowany wolnością przez swojego właściciela
- (1.2) daw. osoba wyzwolona z niewoli[1]
- (1.3) daw. wyższy stopień naukowy w szkołach średniowiecznych[1]
- (1.4) daw. terminator, po odbyciu terminu promowany na czeladnika[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wyzwoleniec wyzwoleńcy dopełniacz wyzwoleńca wyzwoleńców celownik wyzwoleńcowi wyzwoleńcom biernik wyzwoleńca wyzwoleńców narzędnik wyzwoleńcem wyzwoleńcami miejscownik wyzwoleńcu wyzwoleńcach wołacz wyzwoleńcu / podn. wyzwoleńcze wyzwoleńcy depr. M. i W. lm: (te) wyzwoleńce
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wyzwolenie n, wyzwoliciel mos
- forma żeńska wyzwolenica ż
- czas. wyzwalać
- przym. wyzwoleńczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) freedman
- francuski: (1.1) affranchi m
- hiszpański: (1.1) liberto m
- łaciński: (1.1) libertus m
- nowogrecki: (1.1) απελεύθερος m
- rosyjski: (1.1) вольноотпущенник m
- słowacki: (1.1) prepustenec m
- włoski: (1.1) liberto m, affrancato m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „wyzwoleniec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.