wychodzić bokiem

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wychodzić bokiem (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɨˈxɔʥ̑iʥ̑ ˈbɔcɛ̃m], AS[vyχoʒ́iʒ́ boḱẽm], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.udźw. międzywyr.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa nieprzechodnia

(1.1) mieć czegoś (lub kogoś) dość, być znudzonym / zmęczonym z nadmiaru czegoś
odmiana:
(1.1) zob. wychodzić; „bokiem” nieodm.
przykłady:
(1.1) Już mi to wychodzi bokiem! W tym tygodniu mam dwa egzaminy i jednego kolosa
(1.1) Nigdy przedtem nie suszyliśmy śliwek, to teraz zaczęliśmy suszyć, żeby było co dać kuzynowi. Już nam bokiem ten kuzyn wychodził.[1]
składnia:
(1.1) M. (ktoś, coś) + wychodzi + C. (komuś) + bokiem
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wyłazić bokiem, mieć dość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, Społeczny Instytut Znak 2008.