winogrodnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

winogrodnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌvʲĩnɔˈɡrɔdʲɲik], AS[vʹĩnogrodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się uprawą winnicy
(1.2) specjalista w zakresie winogrodnictwa
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Święty Urban jest patronem winogrodników, winiarzy, winnej latorośli i winnic.
składnia:
kolokacje:
(1.1) winogrodnik amatorz zamiłowania winogrodnik • być winogrodnikiem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. winogrodnictwo n
forma żeńska winogrodniczka ż
przym. winogrodniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wino + ogrodnik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „winogrodnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.