wieczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wieczność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvʲjɛʧ̑nɔɕʨ̑], AS[vʹi ̯ečność], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. nieskończoność; trwanie poza czasem, poza początkiem i końcem; zob. też wieczność w Wikipedii
(1.2) bardzo długi czas
(1.3) rel. życie pozagrobowe[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Tematem książki tego wielkiego pisarza jest pojęcie wieczności.
(1.2) Czekałem tam na ciebie całą wieczność.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wieczność materii
synonimy:
(1.1) nieskończoność
(1.2) wieki
(1.3) życie wieczne
antonimy:
(1.2) mgnienie oka
(1.3) doczesność
hiperonimy:
(1.2) długo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiek m, wieczniak m, uwiecznienie n, uwiecznianie n
przym. wieczny, wieczysty, przedwieczny, wiekowy
czas. uwiecznić dk., uwieczniać ndk.
przysł. wiecznie
związki frazeologiczne:
czekać całą wiecznośćBóg widzi, czas ucieka, śmierć goni, wieczność czekaprzenieść się do wiecznościczas ucieka, wieczność czeka
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.