wągrowczanka
wągrowczanka (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌvɔ̃ŋɡrɔfˈʧ̑ãnka], AS: [võŋgrofčãnka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ą • -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mieszkanka Wągrowca[1]
- (1.2) kobieta pochodząca z Wągrowca, urodzona w Wągrowcu
- odmiana:
- (1.1-2)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wągrowczanka wągrowczanki dopełniacz wągrowczanki wągrowczanek celownik wągrowczance wągrowczankom biernik wągrowczankę wągrowczanki narzędnik wągrowczanką wągrowczankami miejscownik wągrowczance wągrowczankach wołacz wągrowczanko wągrowczanki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitna / znana wągrowczanka • szanowne / drogie wągrowczanki!
- (1.2) rodowita wągrowczanka • wągrowczanka z krwi i kości / z urodzenia
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkanka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wągrowiec m
- forma męska wągrowczanin m
- przym. wągrowiecki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „wągrowczanka” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „wągrowczanka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.