szczątki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szczątki (język polski)[edytuj]

szczątki (1.1) pisklęcia
szczątki (1.2) samolotu
wymowa:
IPA[ˈʃʧ̑ɔ̃ntʲci], AS[ščõntʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) pozostałości ciała człowieka lub zwierzęcia
(1.2) kawałki wraku pojazdu, samolotu albo ruina budowli
(1.3) st.pol. potomkowie[1]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: szczątek
odmiana:
(1.1-2) blp,
(2.1) zob. szczątek
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) prochy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szcząt mrz, szczątek m, szczątkowość ż
przym. szczątkowy, doszczętny
przysł. szczątkowo, doszczętnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.3) st.pol. czędodziecko[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 4.