synchroniczny
synchroniczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) książk. odbywający się w tym samym czasie
- (1.2) jęz. związany z synchronią
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik synchroniczny synchroniczna synchroniczne synchroniczni synchroniczne dopełniacz synchronicznego synchronicznej synchronicznego synchronicznych celownik synchronicznemu synchronicznej synchronicznemu synchronicznym biernik synchronicznego synchroniczny synchroniczną synchroniczne synchronicznych synchroniczne narzędnik synchronicznym synchroniczną synchronicznym synchronicznymi miejscownik synchronicznym synchronicznej synchronicznym synchronicznych wołacz synchroniczny synchroniczna synchroniczne synchroniczni synchroniczne
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) równoczesny, jednoczesny, symultaniczny, równoległy, paralelny
- antonimy:
- (1.1) asynchroniczny
- (1.2) diachroniczny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. synchronizacja ż, synchronia ż, synchroniczność ż, synchronizm m, synchron m
- przysł. synchronicznie
- czas. synchronizować ndk., zsynchronizować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. synchronique[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) synchronous, synchronic
- duński: (1.1) synkronisk
- źródła:
- ↑ Hasło „synchroniczny I” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.