synchroniczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

synchroniczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. odbywający się w tym samym czasie
(1.2) jęz. związany z synchronią
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) pływanie synchronicznełyżwiarstwo synchroniczne
synonimy:
(1.1) równoczesny, jednoczesny, symultaniczny, równoległy, paralelny
antonimy:
(1.1) asynchroniczny
(1.2) diachroniczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. synchronizacja ż, synchronia ż, synchroniczność ż, synchronizm m, synchron m
przysł. synchronicznie
czas. synchronizować ndk., zsynchronizować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. synchronique[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „synchroniczny I” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.