synchroniczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

synchroniczność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌsɨ̃nxrɔ̃ˈɲiʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [sỹnχrõńičność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zgranie w czasie, następowanie procesów w tym samym czasie
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianowniksynchroniczność
dopełniaczsynchroniczności
celowniksynchroniczności
bierniksynchroniczność
narzędniksynchronicznością
miejscowniksynchroniczności
wołaczsynchroniczności
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) jednoczesność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. synchronizm m, synchronizacja ż, synchronizator m, synchronia ż, synchronizowanie n
czas. synchronizować ndk.
przym. synchroniczny
przysł. synchronicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=synchroniczność&oldid=7480897”