syfić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

syfić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zasyfić)

(1.1) pot. zanieczyszczać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zasyfić)

(2.1) pot. śmierdzieć

czasownik zwrotny niedokonany syfić się (dk. zasyfić się)

(3.1) pot. brudzić się
(3.2) pot. paprać się, ropieć
(3.3) pot. przestawać funkcjonować
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
(3.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Palacze, przestańcie w końcu syfić na przystankach!
(2.1) Nie chcę z nią mieszkać w jednym pokoju, bo syfi czymś niemiłosiernie.
składnia:
(1.1) syfić + B.nie syfić + D.
kolokacje:
(1.1) syfić felgi / zawory
synonimy:
(1.1) brudzić, flejtuszyć, świnić, świntuszyć, zasyfiać, zaświniać
(2.1) capić, cuchnąć, śmierdzieć, walić
(3.2) reg. jadzić się, jątrzyć się
(3.3) chrzanić się, psuć się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. syfilis mrz, syfek mrz, syf mrz, syfienie n, nasyfienie n, osyfienie n, syfiarz mos, syfiara ż, zasyfianie n, zasyfienie n
czas. nasyfić dk., osyfić dk., zasyfić dk.
przym. syfiasty, syfny, syfiarski
przysł. syfiaście
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. syf + -ić[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „syfić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.