strzemię
strzemię (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈsṭʃɛ̃mʲjɛ], AS: [sṭšẽmʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• denazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) hipol. parzysta część rzędu końskiego w formie stalowego kabłąka i poprzeczki, służąca do dosiadania wierzchowca i ułatwiająca utrzymanie się w siodle; zob. też strzemię w Wikipedii
- (1.2) uchwyt w kształcie litery U
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik strzemię strzemiona dopełniacz strzemienia strzemion celownik strzemieniu strzemionom biernik strzemię strzemiona narzędnik strzemieniem strzemionami miejscownik strzemieniu strzemionach wołacz strzemię strzemiona
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strzemienne n
- przym. strzemienny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) yzengji ż
- angielski: (1.1) stirrup
- arabski: (1.1) ركاب m (rikāb)
- białoruski: (1.1) стрэмя (stremja) n
- bułgarski: (1.1) стреме n
- czeski: (1.1) třmen m
- duński: (1.1) stigbøjle w
- esperanto: (1.1) piedingo
- fiński: (1.1) jalustin
- francuski: (1.1) étrier m
- gruziński: (1.1) უზანგი (uzangi)
- hiszpański: (1.1) estribo m
- islandzki: (1.1) ístað n
- kataloński: (1.1) estrep m
- kazachski: (1.1) үзеңгі
- litewski: (1.1) kilpa ż, balnakilpė ż
- łaciński: (1.1) stapes m, stapia ż, strepa ż
- łotewski: (1.1) kāpslis m
- niderlandzki: (1.1) stijgbeugel m
- niemiecki: (1.1) Steigbügel m
- norweski (bokmål): (1.1) stigbøyle m
- nowogrecki: (1.1) αναβολέας m (anavoleas)
- ormiański: (1.1) ասպանդակ (aspandak)
- portugalski: (1.1) estribo m
- rosyjski: (1.1) стремя n
- rumuński: (1.1) scară ż
- słowacki: (1.1) strmeň m
- słoweński: (1.1) streme n
- staroormiański: (1.1) ասպանդակ (aspandak)
- szwedzki: (1.1) stigbygel w
- turecki: (1.1) üzengi
- ukraiński: (1.1) стремено n
- waloński: (1.1) strî m
- węgierski: (1.1) kengyel
- włoski: (1.1) staffa ż
- źródła: