sprzeczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sprzeczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈspʃɛʧ̑nɨ], AS[spšečny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś, różny, odmienny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) sprzeczny z N. (czymś)[1]
kolokacje:
synonimy:
(1.1) antagonistyczny, antynomiczny, antytetyczny, kontradyktoryczny, kontradyktoryjny, niekompatybilny, nieprzystawalny, niezgodny, odwrotny, opozycyjny, przeciwny, przeciwstawny, rozbieżny[2]
antonimy:
(1.1) zgodny
hiperonimy:
(1.1) różny
hiponimy:
(1.1) antonimiczny, mieszany, niejednomyślny, oksymoroniczny, paradoksalny, schizofreniczny, skrajny, sporny[2]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sprzeczność ż, sprzeczka ż
przysł. bezsprzecznie, sprzecznie
czas. sprzeczać się
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
  2. 2,0 2,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hasło „sprzeczny” w: SJP.pl.