skansen
skansen (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈskãw̃sɛ̃n], AS: [skãũ̯sẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) turyst. muzeum etnograficzne na wolnym powietrzu, którego celem jest prezentowanie kultury ludowej danego regionu; zob. też skansen w Wikipedii
- (1.2) przen. miejsce zacofane cywilizacyjnie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik skansen skanseny dopełniacz skansenu skansenów celownik skansenowi skansenom biernik skansen skanseny narzędnik skansenem skansenami miejscownik skansenie skansenach wołacz skansenie skanseny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) muzeum
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. skansenowy, skansenowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) szw. Skansen[1] - nazwa pierwszego tego typu muzeum na świecie połączonego z ogrodem zoologicznym i otwartego w 1891 roku w Sztokholmie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.