serbsko-chorwacki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
serbsko-chorwacki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. język południowosłowiański, używany w Serbii, Czarnogórze, Chorwacji i BiH; zob. też język serbsko-chorwacki w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik serbsko-chorwacki dopełniacz serbsko-chorwackiego celownik serbsko-chorwackiemu biernik serbsko-chorwacki narzędnik serbsko-chorwackim miejscownik serbsko-chorwackim wołacz serbsko-chorwacki
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) uczyć się serbsko-chorwackiego • władać / posługiwać się serbsko-chorwackim • znać serbsko-chorwacki • mówić / pisać / porozumiewać się / śpiewać po serbsko-chorwacku
- synonimy:
- (1.1) serbochorwacki
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Serbochorwat m, Serbochorwatka ż, serbochorwacczyzna ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) srbochorvatský
- serbsko-chorwacki: (1.1) srpskohrvatski, srpsko-hrvatski, hrvatskosrpski, hrvatsko-srpski
- źródła: