serbsko-chorwacki

serbsko-chorwacki (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. język południowosłowiański, używany w Serbii, Czarnogórze, Chorwacji i BiH; zob. też język serbsko-chorwacki w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	serbsko-chorwacki
dopełniacz	serbsko-chorwackiego
celownik	serbsko-chorwackiemu
biernik	serbsko-chorwacki
narzędnik	serbsko-chorwackim
miejscownik	serbsko-chorwackim
wołacz	serbsko-chorwacki

przykłady:

(1.1) Mój znajomy cały swój czas wolny poświęca nauce języka serbsko-chorwackiego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uczyć się serbsko-chorwackiego • władać / posługiwać się serbsko-chorwackim • znać serbsko-chorwacki • mówić / pisać / porozumiewać się / śpiewać po serbsko-chorwacku

synonimy:

(1.1) serbochorwacki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Serbochorwat m, Serbochorwatka ż, serbochorwacczyzna ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Serbo-Croatian
• czeski: (1.1) srbochorvatský
• hiszpański: (1.1) serbocroata m
• serbsko-chorwacki: (1.1) srpskohrvatski, srpsko-hrvatski, hrvatskosrpski, hrvatsko-srpski

źródła: