sandomierzanin
sandomierzanin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌsãndɔ̃mʲjɛˈʒãɲĩn], AS: [sãndõmʹi ̯ežãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Sandomierza[1]
- (1.2) osoba pochodząca z Sandomierza, urodzona w Sandomierzu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sandomierzanin sandomierzanie dopełniacz sandomierzanina sandomierzan celownik sandomierzaninowi sandomierzanom biernik sandomierzanina sandomierzan narzędnik sandomierzaninem sandomierzanami miejscownik sandomierzaninie sandomierzanach wołacz sandomierzaninie sandomierzanie depr. M. i W. lm: (te) sandomierzany[2]
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany sandomierzanin • szanowni / drodzy sandomierzanie!
- (1.2) rodowity sandomierzanin • sandomierzanin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Sandomierz m
- forma żeńska sandomierzanka ż
- przym. sandomierski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „sandomierzanin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „sandomierzanin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
