samokrytycyzm
samokrytycyzm (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌsãmɔkrɨˈtɨt͡sɨsm̥], AS: [sãmokrytycysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik samokrytycyzm dopełniacz samokrytycyzmu celownik samokrytycyzmowi biernik samokrytycyzm narzędnik samokrytycyzmem miejscownik samokrytycyzmie[1] wołacz samokrytycyzmie[1]
- przykłady:
- (1.1) Teresie brakuje samokrytycyzmu, uważa, że wszystko robi najlepiej i że nigdy się nie myli.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) autokrytycyzm
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) krytycyzm
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samokrytyka ż
- przym. samokrytyczny
- przysł. samokrytycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- nie mylić z: samokrytyka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) self-criticism
- białoruski: (1.1) самакрытычнасць ż
- bułgarski: (1.1) самокритичност ż
- koreański: (1.1) 자기비판 (chagibip’an)
- słowacki: (1.1) sebakritickosť ż, autokritickosť ż
- źródła: