relikwiarz

relikwiarz (język polski)

relikwiarz (1.1)

wymowa:

IPA: [rɛˈlʲikfʲjaʃ], AS: [relʹikfʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. przedmiot kultu służący do przechowywania relikwii, zazwyczaj bogato zdobiony; zob. też relikwiarz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	relikwiarz	relikwiarze
dopełniacz	relikwiarza	relikwiarzy / relikwiarzów
celownik	relikwiarzowi	relikwiarzom
biernik	relikwiarz	relikwiarze
narzędnik	relikwiarzem	relikwiarzami
miejscownik	relikwiarzu	relikwiarzach
wołacz	relikwiarzu	relikwiarze

przykłady:

(1.1) Na ołtarzu wystawiono relikwiarz św. Antoniego z Padwy.

składnia:

(1.1) relikwiarz + D.

kolokacje:

(1.1) relikwiarz świętego…

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. relikwia ż, relikwiarstwo n

zdrobn. relikwiarzyk mrz

przym. relikwiowy, relikwiarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Reliquiar < wł. reliquiario

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reliquary
• czeski: (1.1) relikviář m
• duński: (1.1) relikvieskrin n
• francuski: (1.1) reliquaire m
• hiszpański: (1.1) relicario m
• niemiecki: (1.1) Reliquiar n
• nowogrecki: (1.1) λειψανοθήκη ż
• portugalski: (1.1) relicário m
• rosyjski: (1.1) реликварий m (relikvárij)
• węgierski: (1.1) ereklyetartó
• włoski: (1.1) reliquiario m

źródła: