ratować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ratować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[raˈtɔvaʨ̑], AS[ratovać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) wyciągać kogoś z kłopotów, tarapatów
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Wyruszyliśmy, by ratować naszych przyjaciół.
(1.1) Podejmij jakieś działania, jeśli chcesz ratować firmę.
składnia:
(1.1) ratować + B.
kolokacje:
(1.1) ratować kogoś/coś, ratuj się kto może
synonimy:
(1.1) ocalać, przest. salwować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uratować, odratować dk., poratować dk.
rzecz. ratowanie n, ratownik m, ratowniczka ż, ratunek m, uratowanie n, odratowanie n, poratowanie n, ratownictwo n
przym. ratowniczy, ratunkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. retować < śwn. retten. Postać ratować (z wtórną zamianą re- > ra-) od XVI w.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ratować” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.