raptem

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

raptem (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈraptɛ̃m], AS[raptẽm], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

przysłówek

(1.1) pot. nagle, znienacka
(1.2) pot. nie więcej niż
odmiana:
(1.1-2) nieodm., nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Już otwierałem usta, chcąc go nazwać dwugarbnym wielbłądem, gdy raptem zastanowiła mnie jego wyciągnięta ręka[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) szybko, nagle, raptownie
(1.2) zaledwie, ledwie, tylko, wszystkiego
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rapt mrz, raptus mos, raptowność ż
przym. raptowny, raptusowy
przysł. raptownie, raptusowo
związki frazeologiczne:
raptem lub z wolna
etymologia:
st.pol. rapt < łac. raptusporwanie, uprowadzenie, uwiedzenie; rabunek, rozbój[2]
źródłosłów dla białor. раптам, ukr. раптом
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Szarecki, Ananas (wyd. 1928)
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „raptem” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

raptem (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

przysłówek

(1.1) raptem, raptownie, nagle
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. raptownje
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: