pustka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pustka (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teren niezaludniony lub opuszczony, obszar niezagospodarowany
(1.2) pusta, niewypełniona przestrzeń
(1.3) stan emocjonalny spowodowany utratą kogoś bliskiego
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dziura, luka, próżnia
antonimy:
(1.1) istnienie, obecność, pełnia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pustość ż, pustak m, pustać ż, pustkowie n, pustelnik mos/mzw, pustoszenie n
czas. pustoszyć
przym. pusty, puściusieńki, puściuteńki, puściutki, puściuśki
przysł. pusto
związki frazeologiczne:
mieć pustkę w kieszeni / mieć pustki w kieszeni
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: