pustkowie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pustkowie (język polski)[edytuj]

pustkowie (1.1)
pustkowie (1.1)
wymowa:
IPA[puˈstkɔvʲjɛ], AS[pustkovʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. miejsce lub obszar niezamieszkany przez ludzi, puste
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, / a w ich namiotach niech braknie mieszkańców![1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) dom na pustkowiu
synonimy:
(1.1) bezludzie, dzicz, głusza, odludzie, pustać, pustka, pustynia; daw. puszcza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pustka ż, puszcza ż, pustak mos/mrz, pustać ż
czas. pustoszyć ndk.
przym. pusty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pustka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Księga Psalmów 69,26, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).