pustak

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pustak (język polski)[edytuj]

pustaki (1.1)
wymowa:
IPA[ˈpustak], AS[pustak]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bud. blok betonowy lub cegła z pustymi komorami

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. lekkomyślny, beztroski człowiek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pustać, pustka, pustkowie, pustota
zdrobn. pustaczek m
przym. pustakowy, pusty, pustawy
przysł. pusto, pustawo
czas. pustoszeć, pustoszyć
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. pusty + -ak[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 23.